We wrześniu 2008 r. powstanie Społeczny Komitet Budowy Pomnika Stanisława Wojciechowskiego
IBS 28 czerwca 2008 r. wysłał do kilkudziesięciu przedstawicieli władz państwowych, kościelnych, samorządowych i spółdzielczych zaproszenie do Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Stanisława Wojciechowskiego w Warszawie.
Treść listu do wszystkich osób była jednakowa:
W imieniu Instytutu Bankowości Spółdzielczej chciałbym zaprosić Pana (lub Panią) do komitetu społecznego, którego celem będzie wybudowanie pomnika Stanisława Wojciechowskiego w Warszawie.
Obecnie takiego komitetu nie ma. Jego spotkanie organizacyjne planujemy na połowę września 2008 r. w Warszawie. Na spotkaniu zostanie powołany komitet społeczny, wybrane jego władze i ułożony plan działań, by wiosną 2012 roku odsłonić pomnika Stanisława Wojciechowskiego w Warszawie. Pomysłodawca budowy pomnika, Jerzy Krajewski, dyrektor Instytutu Bankowości Spółdzielczej, deklaruje wyłożenie kilku tysięcy złotych swoich prywatnych pieniędzy na ten cel. Nie jest jeszcze ustalone, gdzie pomnik stanie i jak pozyskany zostanie teren pod jego budowę.
IBS chciałby zbudować pomnik Stanisława Wojciechowskiego, bo był to człowiek odważny, uczciwy, gospodarny, religijny i skromny, obrońca demokracji i państwa prawa, nasz bohater i autorytet, godny tego, by jego myśli i postawę propagować w naszym społeczeństwie, by stawiać go jako wzór młodym ludziom.
Jego sylwetkę krótko, celnie i obiektywnie nakreślił Marek Rezler na stronie internetowej www.nasza-wielkopolska.pl. Jego tekst jest poniżej.
Stanisław Wojciechowski – kaliszanin, który w strukturze władzy Drugiej Rzeczypospolitej doszedł najwyżej, urodził się w owym mieście nad Prosną 15 marca 1869 roku, w rodzinie dozorcy miejscowego więzienia. W 1888 roku, po ukończeniu nauki w renomowanym gimnazjum im. Adama Asnyka opuścił rodzinne miasto i podjął studia na wydziale fizyko-matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Już wtedy zaangażował się w pracy tajnej Centralizacji Związku Młodzieży Polskiej "Zet", od 1891 r. był też w Zjednoczeniu Robotniczym. W 1892 roku wyjechał do Zurychu a potem do Paryża, gdzie zaangażował się jako zecer, równocześnie kontynuując pracę w ruchu socjalistycznym (uczestniczył w założycielskim zjeździe Polskiej Partii Socjalistycznej). Na żądanie ambasady rosyjskiej w styczniu 1893 roku został stamtąd wydalony i przeniósł się do Anglii.
Już w czerwcu tegoż roku potajemnie wrócił do Rosji i zaangażował się w działalność w strukturach Polskiej Partii Socjalistycznej; drukował nielegalną prasę, przewoził broń, poznał też Józefa Piłsudskiego, z którym się zaprzyjaźnił. W 1905 roku był w Królestwie Polskim, od następnego roku już legalnie, na podstawie amnestii dla emigrantów, ogłoszonej w Rosji. Zaczął działać w Towarzystwie Kooperatystów, redagował czasopismo "Społem", wchodził w skład Zarządu Warszawskiego Związku Stowarzyszeń Spożywczych.
Po wybuchu I wojny światowej zaangażował się w pracę Centralnego Komitetu Obywatelskiego, a w 1917 roku został prezesem Rady Polskiego Zjednoczenia Międzypartyjnego w Moskwie.
Z chwilą odzyskania przez Polskę niepodległości S. Wojciechowski dokonał reorientacji politycznej, wiążąc swoje nadzieje z ruchem ludowym, konkretnie z Polskim Stronnictwem Ludowym "Piast". Zawodowo pracował wtedy w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie jako wykładowca spółdzielczości. W latach 1919 – 1920 był ministrem spraw wewnętrznych w rządach Ignacego Jana Paderewskiego i Leopolda Skulskiego. Po tragicznej śmierci Gabriela Narutowicza, 20 grudnia 1922 r. Stanisław Wojciechowski został wybrany Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej. Na tym stanowisku dał się poznać jako człowiek środka, nie zaangażowany w konflikty polityczne i parlamentarne, chyba jednak nie obdarzony autorytetem pozwalającym skutecznie wpływać na uspokojenie emocji politycznych poszczególnych ugrupowań.
Konsekwentnie popierał dzieło zrównoważenia budżetu państwa, był orędownikiem poczynań reformatorskich Władysława Grabskiego.
Podczas przewrotu majowego 1926 r. początkowo próbował przeciwstawić się działaniom Józefa Piłsudskiego, jednak ostatecznie 14 maja złożył swój urząd i odtąd w wielką politykę już się nie angażował. Prowadził wykłady w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego i Wyższej Szkole Handlowej, a w 1927 roku został dyrektorem Instytutu Spółdzielczego. Był też jednym z założycieli Banku Gospodarstwa Krajowego (BGK). Pod koniec lat trzydziestych sympatyzował z antysanacyjnym Frontem Morges kierowanym przez Ignacego Jana Paderewskiego, lecz działalności czynnej w opozycji nie podejmował. Zmarł 9 kwietnia 1953 roku w Gołąbkach koło Warszawy, a spoczywa dziś na Cmentarzu Powązkowskim.
Jeżeli chciałby Pan (lub Pani) wziąć udział w spotkaniu organizacyjnym Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Stanisława Wojciechowskiego w Warszawie, prosimy nas o tym powiadomić, a wyślemy zaproszenie na to spotkanie.
Do udziału w pracach komitetu zaprosiliśmy przedstawicieli najwyższych władz państwowych, kościelnych, samorządowych, spółdzielczych i edukacyjnych. Lista osób, które wyrażą chęć uczestnictwa w komitecie, będzie publikowana i aktualizowana na naszej stronie internetowej www.ibs.edu.pl.
Pozdrawiam serdecznie
Jerzy Krajewski
Dyrektor Instytutu Bankowości Spółdzielczej
Więcej na ten temat
Stanisław Wojciechowski – nasz bohater i autorytet
Pomnik Stanisława Wojciechowskiego